WANTED --- கருத்துச் சுதந்திரம்

ஜனநாயக நாட்டிலும் கருத்துச் சுதந்திரத்தை பொறுப்புடன் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பது ஒரு புறம் இருந்தாலும், இவ்விடயத்தில் பொதுவாக நம் சமூகத்தில் வளர்ச்சி இல்லை என்பது நிதர்சனம். சகிப்புத்தன்மை, மாற்றுக் கருத்துக்களை எதிர்கொள்வதில் நேர்மை, ஒரு சாராரின் நம்பிக்கைக்கு புறம்பானவற்றையும் அனுமதிக்கும் பெருந்தன்மை போன்ற பண்புகளை காண்பது அரிதாகி வருகிறது.

தமக்கு பிடிக்காதவற்றை எதிர்த்து வன்முறையிலும் அராஜகத்திலும் ஈடுபடுவதென்பது நடைமுறையில் உள்ளது. அரசியல் ஆதாயத்துக்காகவும் ஊடக ஒளியில் இருப்பதற்காகவும் தலைவர்கள் என்று சொல்லிக் கொள்பவரின் சாகசங்களும் அதிகார துஷ்பிரயோகங்களும் சொல்லி மாளாது.

சமீபத்தில் திரைக்கு வந்த "ஜோ போலே ஸோ நிஹால்" என்ற ஹிந்தி திரைப்படத்திற்கு, சீக்கிய மதத்திற்கும், அதன் கோட்பாடுகளுக்கும் எதிரானது என்று கூறி, SGPC (Shironmani Gurdwara Prabandh Committee) பயங்கர எதிர்ப்பைத் தெரிவித்தது. அப்படத்தை (உலகெங்கும்!) திரையிட தடை விதிக்கப்பட வேண்டும் என்று கூக்குரலிட்டது.

இதில் கொடுமை என்னவென்றால், தணிக்கைக் குழு ஒரு முறைக்கு இரு முறை இப்படத்தை ஆய்வு செய்து திரையிட உகந்தது என்று கூறிய பின் இத்தனை ஆர்ப்பாட்டமும் !!! மேலும், சாமானிய சீக்கியர்களிடமிருந்து, SGPC-க்கோ, இன்னபிற சீக்கிய அடிப்படைவாதிகளுக்கோ, பெரும் ஆதரவு ஏதும் கிட்டவில்லை.

இப்படம் திரையிடப்பட்டவுடன், லூதியானா, ஜலந்தர், அமிர்தசரசு ஆகிய இடங்களில் வன்முறை வெடித்தது. அதன் தொடர்ச்சியாக தில்லியில் படம் திரையிடப்பட்ட இரு அரங்குகளில் குண்டு வெடித்தது. SGPC செய்த கலாட்டாவை சாதகமாக எடுத்துக் கொண்டு சில விஷமிகள் செய்த காரியம் இது என்று கூறப்படுகிறது. எப்படியிருந்தாலும், SGPC நீதிமன்றம் சென்று படத்தைத் திரையிட தடை வாங்குவதை விட, மிரட்டி உருட்டி பணிய வைப்பதே சிறந்த வழி என்று நம்பியது ! அது போலவே நடந்தும் விட்டதும் !!!

இம்மாதிரி போக்கு வன்மையாக கண்டிக்கப்பட வேண்டிய ஒன்று. இதற்கு முன்னும் இது போல் (சகிப்புத்தன்மை துளியும் இல்லாமல்) எதிர்ப்புகள், வன்முறையின் துணையோடு எழுந்துள்ளன. அல்லது, பதவியில் இருப்பவர்கள் கருத்து சுதந்திரத்தை நசுக்கத் தலைப்படுகிறார்கள்.

1. மகாராஷ்டிர மாநிலத்தில், சத்ரபதி சிவாஜியை இழிவுபடுத்தியதாகக் கூறி, ஒரு புராதன நூலகமே (அருங்காட்சியகமா?) தீக்கிரையாக்கப்பட்டு, பல விலை மதிப்பற்ற பொருட்கள் அழிந்து போயின.

2. ஓரினச் சேர்க்கை குறித்துப் பேசுவதாகக் கூறி, "·பயர்" திரைப்படத்திற்கு சிவசேனா காட்டிய அராஜக எதிர்ப்பு காரணமாக, அத்திரைப்படம் பெரும்பிரச்சினைக்கு உள்ளானது.

3. "SATANIC VERSES" புத்தகத்துக்கு, முஸ்லிம் அடிப்படைவாதிகளிடமிருந்து கிளம்பிய பயங்கர எதிர்ப்பால், இந்திய அரசாங்கம் அப்புத்தகத்திற்கு தடை விதித்தது.

4. நமது "தமிழ் பாதுகாவலர்கள்" திரைப்படங்களுக்கு தமிழில் தான் தலைப்பு வைக்க வேண்டும் என்று கூறி, அதன் தொடர்ச்சியாக பல வேண்டாத நிகழ்வுகளும், கூத்துக்களும் நடந்தேறின.

5. சினிமா மற்றும் தொலைக்காட்சியில் மது அருந்துவதை / சிகரெட் பிடிப்பதை காட்டுவதை தடை செய்யும் அரசாணை இயற்றப் போவதாக அமைச்சர் அன்புமணி சமீபத்திய பேட்டி ஒன்றில் கூறியிருக்கிறார். இது தேவையில்லாதது. இதனால் பயனொன்றும் இல்லை. இது எப்படி இருக்கிறதென்றால், குற்றாலத்தில் மழை பெய்தால், கூடுவாஞ்சேரியில் தண்ணீர் கஷ்டம் தீர்ந்து விடும் என்பது போலத் தான். "திருடனாய் பார்த்து திருந்தாவிட்டால் திருட்டை ஒழிக்க முடியாது" என்று பட்டுக்கோட்டையார் பாடியது தான் நினைவுக்கு வருகிறது !!!

அடுத்து, நம் மக்களிடம் காணப்படும் மற்றொரு (தனித்தன்மையான!) இயல்பு, இறந்து போன மற்றும் வாழ்கின்ற அரசியல் தலைவர்களை கடவுளர்களாக்கி விடுவது. ஒவ்வொரு தலைவருக்கும் நிறைய பக்தகோடிகள் இருக்கிறார்கள். இத்தலைவர்கள் (பெயர் வேண்டாம், சச்சரவு தான் மிஞ்சும்!) பொதுவாக விமர்சனத்துக்கு அப்பாற்பட்டவராகவே கருதப்படுகிறார்கள் ! ஆனால், அமெரிக்காவில், சக்தி வாய்ந்தவராக கருதப்படும் ஜார்ஜ் புஷ்ஷையே மோசமாக நையாண்டி செய்து திரைப்படமும், பாடலும் கார்ட்டூனும் வந்த வண்ணம் உள்ளன. "ஜனநாயக" இந்தியாவில் இதை நினைத்துக் கூட பார்க்க முடியாது.